Merva Yerbatak

Kendime pek güvenmeden çıktığım bu yolda kız kardeşimin başarısıyla gurur duyarak yürümeye devam ediyorum. Raziye bana projeyi anlattığında bir çocuğa ablalık yapabileceğimden çok emin değildim. Kendimi yetiştirmeye çalışırken ona yetebilir miyim, yetişmesinde iyi bir rol model olabilir miyim diye iyice düşünmem gerekti. Sonuç olarak ben de Mina’nın kızlarından biri olup diğer bir kızı için ablalık yapabileceğime inandım.

Memleketime gidip annemin aracılığıyla yeni kardeşimle ilk kez bir araya geldiğimde onu seçmem için birçok neden olduğunu hissettim ve maalesef ki zamanla tahmin ettiğimden daha zor bir hayatı olduğunu gördüm. Zübeyde’yi tanıdığımda 11 yaşındaydı şimdi 13 yaşında.  Bir yaşında babasız kalmış annesi ve abisiyle tek odalı bir evde hiçbir gelirleri olmadan yaşıyorlar. Evde bir telefon bile yok, kapılar her zaman kilitli ve çocukların dışarı çıkması yasak. Böyle bir hayat yaşarken hayal kurmayı bile öğrenememiş. Büyünce ne olmak istediğini sorduğumda bana omuz silkerek cevap vermişti. Fazlasıyla içine kapanık bir çocuktu iletişim kurmak için sürekli soru sormam gerekiyordu. Zamanla paylaşımlarımız arttı ve bu durumu aştık ve kimi zaman bana sıra vermeden konuşmalarını dinledim.  Ayrıca ileriki görüşmelerde bana yaptığı resimleri gösterip ressam olmak istediğini söyledi. İlk günkü çekingenliği ve geleceği hakkında hayal kurmayan Zübeyde gitmiş yerine benimle her anını paylaşmak isteyen, kendini geleceğin en büyük ressamlarından biri olarak hayal eden biri gelmişti. Tabi ki değişimi bununla sınırlı kalmadı iki saatlik cinsiyet eşitliği oyununun başında ve sonunda bile önemli bir fark vardı. Oyunun başında düzeltmesi gereken cümlelerde bir yanlışlık görmezken sonunda hem yanlışları tek başına buluyor hem de düzeltiyordu. Okulda çok başarılı bir öğrenci değildi ama etüt merkezine kaydettikten sonra daha azimle çalıştı ve başarı durumunu arttırdı. Üstelik öylesine ders çalışmıyordu en iyi liseyi hedeflemişti ve bu hedefi için çalışıyordu. Ayrıca annesinin iyi bir liseye yerleşmezsen okula devam edemezsin tehditleri artık onu endişelendirmiyordu çünkü başarısızlık korkusunu bu süreçte notlarının yükselmesiyle aşmış ve hayallerine eğitim kalitesi en iyi liseyi de eklemişti. İlk zamanlar bir kitabı aylarca okumaya devam edip bitirmezken kitap gönderdikçe o da daha fazla okumaya başladı. Üstelik kimi zaman elindeki tüm kitapları okuyup yeni kitaplar istiyordu. Ve gönderilen kitapları rafta saklamak yerine etrafındakilerle paylaşıp onların da okumasını sağlıyordu. Her zaman gurur duydum Zübeyde ile ama bu düşünceli tutumu daha da kabarttı göğsümü hem de kendisi bunu yapmayı düşünmüştü ve anlatırken son derece sıradan zaten yapması gereken bir şey yapıyormuş gibi anlatmıştı. Yaptığımız son görüşmelerde karşımda özgüveni yüksek ve fazlasıyla konuşkan bir Zübeyde vardı. İlk gün gördüğüm Zübeyde ve sonraki Zübeyde aynı kişi değildi.

İlk günden itibaren çok güzel anılarımız oldu.  Bana ve Zübeyde’ye kattıkları ömrümüz boyunca yolumuzu aydınlatacak. Hayatlarımızın kısa bir döneminde de olsa birlikte geçirdiğimiz her an için ikimiz de minnet doluyuz. Sonuna geldiğimiz için buruk olsak da başardıklarımız emeklerimizin somut karşılığıdır. Zübeyde adına da kendi adıma da süreç boyunca destek olan herkese teşekkür ederim.