Boğaziçi Üniversitesi, İngilizce Öğretmenliği
Projeye başlayalı iki yılın geçmiş olduğunu bu raporu yazmaya başlamadan hemen önce fark ettim. Zaman benim için çok hızlı geçmiş ve proje bu geçen zamanda hayatıma anlam kattığım anların büyük kısmını oluşturan en önemli parçası. Her şeyden önce olaylara, davranışlara yaklaşımım çok daha sağlıklı bir seviyede ve bu seviye sadece zamanın geçmesi ve olgunlaşmayla elde edilebilinecekten oldukça fazla. Artık ben bir çok yönden daha detaylı düşünen ve empati yeteneği gelişmiş, daha önce daha ön yargılı, bir birey olarak sağlıklı ilişkiler kurduğumu düşünüyorum. Ve bunları bana göre çok erken yaşta yapabilen bir kız kardeşim de var. Bunu özellikle son zamanlarda yaşadığı ailevi sorunlara takındığı tavırlardan ve durumlara verdiği tepkilerden somut bir şekilde gözlemleme fırsatım oldu. Mesela ablasıyla sürekli sürtüştükleri bir ilişkileri vardı ama eğitimlerimiz sırasında ablası da katılıyordu ve bunun aslında iyi bir şey olmadığını fark edip daha kız kardeşlik temelli bir ilişme biçimi geliştirdiler. Kızların ağabeyleri zaman zaman ikisine de fiziksel şiddet uyguluyormuş ama onlar beraber davranarak onu sindirmişler biraz. Merve’de gözlemleyebildiğim bir başka önemli gelişme ise cümlelerinin yapısal ve içerik olarak daha yükselmiş olması ki bunun da artık kitap okuma fırsatının çok daha fazla olması su götürmez bir gerçek. Bazı olaylara tepkisinin eğitimlerde, filmlerde ya da konuştuğumuz cümlelerin aynısı olması beni çocuğumun projeyi hayatına kattığının da önemli bir göstergesi olduğunu düşünüyorum.
Projeyle ilgili dönütlerimiz ilk yıl oldukça verimliydi diyebilirim. Ancak ikinci sene ,bu dönemin hem alışık olmadığımız bir konsept olan pandemiyle geçmesi hem de ailevi ve teknik sorunlardan ötürü pek görüşememiş olmamız gelişimin gereklerinden olan devamlılık unsurunu etkilemiş olsa da aramızdaki iletişimin asla tamamen bitmemesi ve konuşmalarımızın oldukça keyifli geçmesi eğitim dışında bir yakınlık kurmuş olduğumuzu gösteriyor bence. Ancak bu aynı zamanda kafamda bazı soru işaretlerini de uyandırıyor. Projeye devam ederken çocuğumuzu değiştirdiğimizde bunun nasıl anlatılması gerektiği konusunda kendimi çok donanımlı görmüyorum. Çünkü çocuğum zaten travmatik ve bunu terk edilme olarak algılayabilir diye düşünüyorum. Bu yüzden projenin bitirilme aşamasının geniş bir çerçeveyle planlanması gerektiğini düşünüyorum. ve projenin en keyif aldığım taraflarından olan eğitimleri merakla bekliyorum bu projenin bence değişmezi olarak devam etmesi gereken çekirdek unsurlarından biri olarak devam etmeli. Ayrıca bir başka geliştirilebilir yön olarak projede belki ilerleyen zamanda engelli çocuklar için de ayrıca eğitim alıp onlara da dokunmayı amaçlayabiliriz böylece biz de hem detaylanıp kapsayıcılaşan bir projenin temellerini atmış olacağız hem de toplumun önemli marjinalize edilen gruplarına da dokunabilmek yararlı olabilir.